Bernadette Zeegers studeerde tekenen en handvaardigheid in Tilburg, waar zij in 1983 afstudeerde. Alhoewel zij een opleiding tot docente had gevolgd, koos zij toch voor het vrije kunstenaarschap. Op het atelier van haar vader, eveneens vrij kunstenaar, ontwikkelde zij na haar academietijd een losse, enigszins impressionistische schilderstijl, waarmee zij voornamelijk bloemstillevens en studies naar model neerzette.

Kenmerkend voor haar stijl was spontaniteit en lichtvoetigheid in uitwerking en uitstraling. Na een periode van bezinning en verdieping die enkele jaren heeft geduurd, is Bernadette in 2006 teruggekeerd op het artistieke toneel. Haar vroegere, meer lieflijke werk heeft plaats gemaakt voor grote, veelal abstract-expressionistische composities, waarin de schilderbeweging en het nadrukkelijk kleurgebruik centraal staan. Haar doeken zijn meer extravert geworden en uitgesprokener met een sterke emotionele lading. De beweging van het schilderen, de directheid van de kleuren en hun relatie tot elkaar, de werking van de verf, het materiaal, de huid van het schilderij, alles staat ten dienste van de emotie van het schilderen.

De figuratie is grotendeels verdwenen uit het doek, zij het dat er soms beelden kunnen opdoemen die verwijzen naar een bestaande figuratie Dat is ook hoe Bernadette werkt: enerzijds bezig zijn met het fenomeen schilderen zelf, anderzijds kan zij zich laten inspireren door een bepaalde vorm die op haar netvlies valt. In het schilderproces zoekt zij hier een evenwicht tussen; het schilderij moet de uitkomst zijn van een emotionele overgave aan het schilderen en een rationele afweging over de balans en de kracht van de compositie. Opvallend is haar kleurgebruik. Vaak kiest zij voor, rode, oranje en bruine vlakken die een warme en heftige compositie vormen. Echter soms zijn de doeken in overwegend koele blauwe en violet tinten neergezet, waardoor die schilderijen een grotere afstandelijkheid ademen.

Bernadette kiest zeer bewust voor authenticiteit en eerlijkheid in haar schilderen. Haar werken zijn daarom altijd de neerslag van een innerlijk proces, dat door een sterk artistiek gevoel voor kleur en verhouding wordt geleid.

Bron: Galerie Sous-Terre